معنای ‌آتش به اختیار تشخیص وظیفه و عمل به آن است/ خداوند بعد از امام شخصی را برای ما ذخیره کرد که از هرکسی شبیه‌تر به ایشان است و اجازه نداد رنج وفات امام بر مردم سنگینی کند

گروه سیاسی-رجانیوز:  آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی رئیس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) پنجشنبه شب در جلسه درس اخلاق که در دفتر رهبر معظم انقلاب در قم برگزار شد، گفت: قوانین اجتماعی و دستورالعمل‌های مورد نیاز جامعه این‌گونه نیست که یک بار برای ابد نوشته شود چون مصالح اجتماعی دائما در حال تغییر است.

به گزارش رجانیوز به نقل از کیهان وی افزود: اگر جایی مصالح ۱۰۰ درجه‌ای تحقق پیدا نکرد باید به سراغ ۹۹ رفت، انسانی باید برای این کار از سوی خدا تعیین شود، کسی باید جانشین امام باشد که مصالح و منافع جامعه را بهتر بداند و تقوا و عدالت او به عصمت امام نزدیک‌تر باشد یعنی به اندازه‌ای رعایت تقوا کند که شبیه معصوم باشد، در زمانی که دسترسی به امام معصوم نیست باید این‌گونه عمل کرد و این روح مسئله ولایت فقیه است.

استاد برجسته حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: در کشور کسانی را دیدیم که می‌خواستند به وظیفه خود عمل کنند اما راهی برای کشف آن نداشتند چون در فضایی قرار گرفته بودند که نمی‌توانستند تشخیص دهند چون موضوعی را برای آن‌ها قطعی وانمود کرده بودند که باور نمی‌کردند غیر از آن باشد.

وی اضافه کرد: اگر در جامعه کار به جایی رسید که حق و باطل متشبه شده و مانع از هدایت دیگران شوند خداوند عذابی را نازل کرده و حق و باطل را از یکدیگر تفکیک می‌کند، قرآن می‌فرماید اغلب عذاب‌ها برای این که عالما عامدا گناه می‌کردند و راه هدایت را برای دیگران بسته بودند.

آیت‌الله مصباح یزدی ادامه داد: اگر فرماندهی خائن در آمد چه باید کرد؛ در اسلام برای این موضوع هم راهی وجود دارد و خوشبختانه رهبر معظم انقلاب اخیرا فرمودند که اگر مرکز فرماندهی دچار اختلال شد سایر کارگزاران و سربازان باید آتش به اختیار باشند که اصطلاحی نظامی است یعنی هرکس باید وظیفه خود را تشخیص داده و به آن عمل کند.

استاد برجسته حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: در کشورهای دیگر مشاهده می‌کنیم که چه فسادها و ظلم‌هایی وجود دارد، در چنین وضعیتی در جهان، خدا بعد از امام کسی را برای ما ذخیره کرد که در هرچیز شبیه‌تر به ایشان است، بنده برای این مقام کسی را شایسته‌تر از ایشان نمی‌شناسم؛ خداوند اجازه نداد رنج وفات حضرت امام بر مردم سنگینی کند؛ مبادا از این نعمت‌های الهی غافل شویم و شکر آنها را به‌جا نیاوریم و گرفتار عقوبت آنها بشویم.