خانم مولاوردی! دیکته مان را خودمان صحیح نکنیم

هفته گذشته در آستانه هفته دولت معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری ضمن مصاحبه ای نمره عملکرد خود را در عرصه امور زنان و خانواده ۵۰ از ۱۰۰ دانست. اما آیا این نمره منصفانه ایست برای خانم مولاوردی؟ اصلا مگر می شود دیکته مان را خودمان صحیح کنیم؟

هفته دولت است و زمان مناسبی برای نگاه به کارنامه دولت در بخش های مختلف از جمله در امور زنان و خانواده.

در ارزیابی کارنامه معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری در دولت یازدهم باید به این نکته توجه داشت که این اولین دوره ایست که متولی امور زنان و خانواده در دستگاه اجرایی به مرتبه معاونت ارتقا یافته است. طبیعتا این تغییر انتظار بیشتری از مقام مسئول در این پست نسبت به مسئولین قبلی ایجاد می کند. این بدان معنا نیست که انتظار داشته باشیم یکباره خیل مسائل و مشکلات زنان و خانواده بر زمین مانده ازسالها پیش حل وفصل شود. حتی انتظار نداریم که مسائل زنان و خانواده که در طول دهه های گذشته حتی معلوم و تعریف شده نبوده، ناگهان به مساله اول اجتماعی بدل شود و مورد توجه اساسی قرار گیرد. اما انتظار داریم با تغییری که در جایگاه ساختاری این مسئولیت پدید آمده و با توجه به مجموعه مسائل مهمی و حساسی که در حیطه زن و خانواده امروز در جامعه وجود دارد و بعیان بر خیلی از عرصه های دیگر فرهنگی اجتماعی تاثیری تعیین کننده می گذارد، به این حوزه توجه سنجیده و برنامه ریزی شده ای را از سوی معاونت امورز نان و خانواده شاهد باشیم. مسلما جنس این توجه بکلی متفاوت از توجهی است که فعالان امور زنان، غیردولتی های این عرصه و گه گاه رسانه ها و منتقدین به این امور دارند. یک فعال امور زنان می تواند مشکلی یا مشکلاتی از این عرصه را مطرح  و حل و فصل شان را مطالبه کند. یک ارگان غیر دولتی زنان می تواند در یک عرصه خاص در امور زنان وارد شود و برای فعالیت و کار در این عرصه امکانات و مقدمات مناسب را طلب کند. یک رسانه ای می تواند با نگاه نقد به مسائل و ناهنجاری های زنان بپردازد و … اما مقام مسئول امور زنان و خانواده هم می تواند از این منظرها به قضایای زنان وخانواده بنگرد و سخن بگوید و تبیین کند و تحلیل نماید و دست آخر مطالبه گر باشد؟ البته که نمی شود. مثل این است که جای ارباب رجوع و کارمند یک اداره عوض شود.

راستی با چنین نگاهی اگر به کارنامه معاونت امور زنان و خانواده بپردازیم، می توانیم ما هم به ایشان نمره ۵۰ بدهیم؟ آیا در شرایطی که با گذشت نزدیک به دو سال از شروع کار این معاونت نبود هر گونه برنامه اجرایی مشخص با هدفگذاری معین در امور زنان و خانواده را شاهدیم، این نمره، یک نمره با ارفاق زیاد نیست؟ اصلا نفس نمره دادن به کارخود و ارزیابی از آن، از نوع همان کارهای بیرون از شمار شرح وظایف این معاونت نیست که باید دیگران انجامش دهند نه خود مقام مسئول؟ خودمان که نمی شود دیکته بنویسیم و خودمان هم صحیحش کنیم؛ می شود؟