دیگ پلوی خانم الیزابت در تهران

گروه اجتماعی-رجانیوز: خبر آمده که تا چند روز دیگر جماعتی به شکرانه! نودوسومین سالگرد تولد ملکه الیزابت دوم در سفارت انگلیس جمع می‌شوند و به جشن و پایکوبی می‌پردازند؛ جشنی که از قضا گویا حالا به لطف آشی که دولت انگلیس و سایر دولت‌های اروپایی در قالب برجام و بازی‌های بعد از برجام برای ایران پخته‌اند، تامین هزینه‌هایش با مشکل مواجه شده است.

به گزارش رجانیوز به نقل از فرهیختگان، آن‌طور که رسانه‌ها خبر داده‌اند، جشن روز ملی انگلیس در حالی قرار است پنجشنبه‌شب با حضور میهمانانی از شخصیت‌های مختلف تجاری، دیپلماتیک، هنری، بازیگران و… در سفارت این کشور برگزار شود که برخلاف سال‌های پیشین که هزینه‌‌های این مراسم از سوی اسپانسرهای انگلیسی تامین می‌شد، این‌بار به‌واسطه تحریم‌ها و جمع‌شدن بساط همه شرکت‌های انگلیسی از ایران، خود میهمان‌های ایرانی باید دست به جیب شده و با پرداخت دنگ‌شان، خرج مراسم را پیاده شوند.

از سویی انگلیس به تبعیت از تحریم‌های آمریکا، تمام شرکت‌های دولتی خود را از ایران بیرون برده و به شرکت‌های خصوصی نیز پیغام داده که اگر نروند، از آنها در برابر مجازات‌های آمریکا حمایت نخواهد کرد و از دیگر سو راب مک‌ایر، سفیر بریتانیا تاکید کرده که نمی‌تواند پول مالیات‌دهندگان انگلیسی را در ایران هزینه کند و خود ایرانی‌ها باید هزینه این مراسم را بپردازند! سهم هر شرکت هم به‌عبارتی می‌شود ۱۰۰۰ تا ۲۵۰۰ پوند در ازای نمایش تبلیغات محصولاتش به‌علاوه امکان گفت‌وگو با دیگر میهمانان و البته تشکر آقای سفیر.

هنوز خبر دقیقی از میهمانانی که قصد حضور در این مراسم را دارند در دسترس نیست ولی به حکم قاعده «ماه پشت ابر نمی‌ماند» و در عصر شبکه‌های اجتماعی، احتمالا خیلی زود همه‌چیز عیان خواهد شد؛ موضوعی که می‌تواند هزینه‌های قابل‌توجهی را برای مدعوین به‌دنبال داشته باشد و لااقل تا مدتی آینده شغلی آنها را تحت‌الشعاع قرار دهد.

هرچه باشد انگلیسی‌ها طی این سال‌ها در مواضع و اقدامات ضدایرانی کم نگذاشته‌اند و حضور موثر در تحریم‌های نفتی و بانکی، همراهی با تحریم‌های آمریکا، دایورت کردن مطالبات ایران بعد از خروج آمریکا از برجام و… تنها نمونه‌های متاخر این رویکرد است.

این البته چندمین‌باری است که در هفته‌های گذشته سفارت انگلیس خبرساز شده. از افطاری پرحرف و حدیث ماه قبل با حضور مدیران دولتی –تعدادی از معاونان وزرا و مدیرکل‌های دولت- و بخش خصوصی در سفارتخانه گرفته تا پارتی هفته پیش ولنجک با حضور بازیگران سینما که رایزن اقتصادی سفارت انگلیس را چند ساعتی راهی بازداشتگاه کرد؛ اتفاقاتی بود که به فاصله‌ کوتاهی نگاه‌ها را به پایین خیابان فردوسی دوخت.

جناب سفیر البته در توضیح مورد اول، ضمن ابراز تعجب از حجم انتقادهای وارده، در توئیتی نوشت مراسم افطار، به نشانه احترام به اسلام است و این برنامه با توجه به اینکه میهمان‌نوازی از خصلت‌های برجسته ایرانی‌هاست، برگزار شده؛ اظهارنظری که واکنش گسترده کاربران شبکه‌های اجتماعی را هم به‌همراه داشت و خیلی‌ها به این واسطه از راب مک‌ایر خواستند دولت انگلیس را متقاعد کند تا به نشانه احترام به اسلام، از جنایات خود علیه مسلمانان بکاهد و مثلا کمتر با سلاح‌های ارسالی خود به عربستان، کودکان یمنی را قتل‌عام کند.

حاتم‌بخشی انگلیسی‌ها برای نمک‌پرورده‌ها البته گویا مسبوق‌به‌سابقه است و آن‌طور که مدیرکل پارلمانی وزارت امور خارجه می‌گوید سال‌های قبل هم چنین سفره‌های افطاری برپا بوده اما از بخت بد قضیه امسال لو رفته! و جنجال‌ساز شده است.

دفعات قبل هم مانند اتفاقی که در سال ۸۶ رخ داد، با برگزاری مراسمی این‌گونه در سفارت انگلیس صداها بلند می‌شد، مانند مراسم روز ملی انگلیس که در آن ایام جنجال‌ساز شد؛ جایی که دیپلمات‌های این کشور در حضور میهمانان ایرانی‌شان و البته در حلقه محافظت نیروی ویژه پلیس تهران، ۸۱ ساله شدن ملکه الیزابت دوم را جشن گرفتند.

آن روز هم با افشای دعوتنامه سفیر انگلستان برای برخی فعالان سیاسی و مطبوعاتی سر و صدای زیادی به راه افتاد و تعداد زیادی از دانشجویان همزمان با برگزاری مراسم، مقابل سفارت تجمع کردند و اعتراض‌شان را نسبت به دخالت‌های این کشور در امور داخلی ایران و نیز نقش سربازان انگلیسی در ناامنی‌های عراق و هتک‌حرمت به اماکن مقدس سامرا فریاد زدند؛ تجمعی که با حرکت دانشجویان به سمت در شمالی سفارت جهت ممانعت از ورود میهمانان ایرانی از سویی و مقاومت پلیس ضدشورش از سوی دیگر به خشونت کشیده شد و چیزی نمانده بود کار به جاهای باریک بکشد.

به هر روی درباره اینکه دقیقا چه رابطه‌ای از چه جنسی میان برخی مواضع در داخل آن‌هم درست سر بزنگاه‌هایی تعیین‌کننده نظیر برجام، FATF و بازی جنگ – مذاکره و… -که پای منافع ملی مقابل منافع دیگران در میان است- با نشستن سر این قبیل سفره‌ها و نمک‌گیر شدن پای آنها وجود دارد، شاید اگر خود حاضران توضیح دهند بهتر باشد، اما هرچه هست به‌نظر می‌رسد ارتباط مستقیمی در این میان برقرار است؛ ارتباطی که البته گاهی وقت‌ها گندش هم درمی‌آید و هر از گاهی در قالب یک ماجرای اطلاعاتی و امنیتی سر از رسانه‌ها درمی‌آورد.

سفیر انگلیس چندی ‌پیش اشاره‌ای گذرا به این موضوع داشت و از رویکرد جدید مجموعه تحت امرش در تقویت ارتباطات با فعالان مدنی، کنشگران در حوزه زنان، منتقدان و… پرده برداشت؛ رویکردی که البته سال‌هاست کمابیش در دستورکار بوده ولی به‌نظر می‌رسد طرح بی‌پرده آن از سوی آقای سفیر حکایت از ابعاد گسترده‌تر آن نسبت به قبل دارد.