نگاهی متفاوت به پویش‌های “نه به کالای سعودی”!
لزوم عزم ملی برای نه گفتن به خرید کالاهایی با تفکر سلطه و صهیونیستی/تغییر در فرهنگ اقتصادی نیازمند نگاه عمیق و طولانی است .
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس، منیره غلامی توکلی – بخش خاطر انگیز سفر به خرید سوغات است. خرید سوغات که در فرهنگ ایرانیان چنان از اهمیت بالایی برخوردار است که متل ها و مثل های زیادی برای آن گفته شده است. تعارفات قشنگی که در لحظه هدیه دادن سوغاتی متذکر می شود این “ره آورد” ناقابل بوده و فقط برای این است که بدانی به یادت بودم.
اما این سوغاتی دادن ها و چشم روشنی گرفتن ها یک معادله پایاپایی دو طرفه است! نزدیکان یک مسافر قبل از حرکتش در لحظه خداحافظی به او هدیه ای می دهند که به ” زادتوش” یا ” اوغور راه ” به معنی ” یوم و برکت راه ” معروف است و وقتی مسافر بعد از روزها چشم انتظاری به سلامت به خانه خود برمی گردد برایش ” چشم روشنی ” می برند تا شادی خود را از سلامت و بازگشت او در قالب یک هدیه ابراز کنند.
این سنت زیبا که می توان از آن به عنوان یکی از بهترین سبک های زندگی ایرانی – اسلامی نام برد، متأسفانه در گذر زمان از مانند خیلی دیگر از فرهنگ های ما دچار ” تجمل گرایی” شده است. ” تجملی” که سوغاتی دادن و چشم روشنی گرفتن را ” تحمیلی” کرده است! تا جایی که خیلی از افراد در سفرهای بزرگ و طولانی مدتی چون تشرف به ” حج” که نیازمند ولیمه دادن و .. است در کارت های دعوت می نویسند: « از آوردن هر گونه کادویی خودداری فرمایید.» و در همان معامله پایاپای حاجی هم از آوردن سوغاتی هر چند کوچک خود را خلاص می کند و تو گویی همه ساعات حضورش در این سفر که سال ها خود و عزیزانش متنظر آن بودند را به عبادت گذرانده است و هیچ سیاحت و وقتی برای دیدن نگذاشته است! در حالی که امام صادق(ع) می‌فرماید: هنگام بازگشت از سفر برای خانواده خود سوغات بیاورید؛ هرچند قطعه سنگی باشد.
به هر حال اینکه سفر حج تنها سفری است که آرزوی قلبی همه مسلمانان است و خیلی از افراد بضاعت رفتن به این سفر را ندارد و قطعا آوردن هدیه ای کوچک خالی از هر گونه تجمل می تواند برکتی و خاطره ای خوش برای جاماندگان از کاروان حاجیان باشد. نگاه افراطی و تفریطی به این قضیه مانند خیلی دیگر از موضوعات قطعا نتیجه ای نامطلوب دارد اینکه ما همه سفر را
چون سوداگران در بازرا ها باشیم و یا اینکه هنگام خداحافظی با پیغامی خشک دیگران را به نیاوردن ” چشم روشنی ” تشویق کنیم که بدانید قرار نیست، برای شما سوغاتی آورده شود حتی اویی که آرزوی سفر حج را با بی ضاعتی در دل دارد..
به هر حال متأسفانه با نگاه افراطی و سوداگرانه برخی از حاجیان به مقوله خرید از بازارهای عربستان و در پس آن سیاست بازی ها و جنایات آل سعود علیه مسافران و زائران حریم الهی این مقوله دست خوش “حذف فرهنگی” شده است در حالی که نگارنده بر این عقیده است که می شود حاجی بود ، می تواند بهترین وقت ها را برای عبادت و زیارت و .. گذاشت و در کنارش برای کسانی که دل در گرو زیارت خانه خدا دارند، ره آوردی هر چند کوچک و کم هزینه خرید.
اما به راستی آن نگاه افراطی به حضور حاجیان ایرانی در بازارهای سعودی چیست که باید با برطرف شود؟ به‌رغم صحبت‌های رهبر معظم انقلاب و امام خمینی و بعد از خیانت‌های متعدد دولت سعودی به جمهوری اسلامی از واقعه مکه خونین سال ۶۵ تا فاجعه خونین منا و اتفاقات ناگوار فرودگاه جده و کشتار مردم مسلمان در جنگ یمن، حمایت‌های بی‌دریغ از داعش و البته پیوند آشکار و ناگسستنی با رژیم صهیونیستی حاجیان ایرانی سالیانه بیش از یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان سوغاتی از عربستان خریداری می‌کنند، این در حالی است که اگر هر حاجی فقط ۱۵هزار تومان از عربستان سوغاتی بخرد یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان از طریق خرید سوغاتی به دولت عربستان کمک می‌شود، در حالی که اگر همین سرمایه صرف خرید تولید داخلی برای هدیه سوغات حج شود نفع بزرگی به تولیدات داخلی کشور می‌رسد.»
ذی الحجه سال ۱۳۹۴ بود که کمپین “نه ایرانی به کالاهای سعودی” در شبکه های اجتماعی از جمله تلگرام و فیس بوک شروع به کار کرد و در پی اقدامات دولت عربستان به ویژه اعدام روحانی برجسته شیعه “شیخ نمر” که خشم جهانی امت اسلامی را در پی داشت رونق بسیاری گرفت تا اراده ای ملی در ایران و عزمی راسخ در جهان اسلام برای خرید نکردن از بازارهای سعودی اتفاق بیفتد.
در حالی که فرض می شد این کمپین به موفقیت هایی دست یابد اما باز هم افکار عمومی آن را چندان نپذیرفت و شاهد توجه پر رنگ حاجیان به مراکز خرید بودیم تا جایی که سال گذشته مقام معظم رهبری با تذکری حکیمانه فرمودند: « حجاج خانه خدا فرصت بی‌نظیر و نشاط آور حضور در مسجدالحرام و مسجدالنبی را برای خرید کالا از دست ندهند.» سوغات عربستانی نخرید را راه‌اندازی کردند. البته بعد از فاجعه منا و تعطیلی یک ساله حج برای زوار ایرانی، امسال زائران کشورمان به مکه مکرمه اعزام شدند و دانشگاه امیرکبیر نیز در همین راستا کمپین کالای سعودی را نخرید، ایجاد کرده است؛ کمپینی که نه‌تنها زائران را به زیارت بیشتر تشویق می‌کند، بلکه از کالا و تولید ملی نیز حمایت خواهد کرد.
این دست اقدامات قابل تحسین و غرور آفرین است اما جای یک سؤال باقی است که آیا تحریم کالای سعودی و خرید سوغاتی های سفر حج که نهایتا سالی یکبار و برای هر فردی فقط یک بار در طول عمرش اتفاق می افتد می تواند کمک شایانی به اقتصاد مقاومتی ما و تولید کالای ایرانی داشته باشد. آیا تفکر صهیونیستی بعد از اسرائیل غاصب فقط مختص عربستان است که دستش تا مفرق در خون مظلومان فرورفته است؟ آیا همین حاجیان ایرانی مخصوصا حاجیان سفر تمتع حج، برای تهیه سایر ملزومات زندگی خود من جمله خرید جهیزیه عروس و سیسمونی دادن برای نوه تو راهی و برگزاری مجالس مختلف خود .. اقدام به خرید کالای ایرانی می کنند!؟
آیا کالاهای آمریکایی و کالاهای برخی از کشورهای اروپایی که صاحبان تفکرات صهیونیستی و از حامیان این رژیم جعلی هستند، بعد از گذشت قریب ۴۰ سال دشمنی با انقلاب اسلامی و ریختن خون در ایران، تحریم شده است؟
نگارنده این متن بر این عقیده است که سود و فایده رساندن به هر ظالمی خطاست اما نباید در تحریم ها و کمپین ها احساسی برخورد کرد و آن را کوتاه مدت در نظر گرفت بلکه باید در این راستا با ایجاد انگیزه های ملی و ایجاد اراده جهانی تحریم علیه همه ظالمان و به ویژه دشمنان مسلمانان، آنها را در حصری واقعی قرار داد.
در پایان بر خود لازم می بینم که به نکته ای اشاره کنم ، تا حال کدام یک از دانشگاه های بزرگ و مراکز پژوهشی ما در حوزه دین و اندیشه به تبیین ساخت “ابراج البیت” برای حجاج ایرانی و سایر مسلمانان پرداخته است تا از این سفر بر می گردند نگویند: ماشاء الله، هزار الله اکبر به این برج! و در کنارش عکس یادگاری نگیرند و وقتی می خواهیم در موتور جستجو چشم را به حریم امن الهی نوازش دهیم ، سایه این ساختمان غول پیکر را روی کعبه نبینیم.
اگر چه شکست خورده است تفکر که فکر می کند، می تواند با پاشیدن مشتی خاک بر چهره خورشید، آن را محو و کم نور کند! اما ما مسلمانان نباید در برابر این خدعه و نیرنگ یهود صهیونیستی بی تفاوت باشیم و یا حداقل بصیرت را نداشته باشیم و به جای تنفر از چنین ساختمانی با آن عکس یادگاری گرفته و برای نشان دادن عظمتش ” الله اکبر” بگوییم و برای دور شدن چشم زخم از آن خواسته و ناخواسته ” ماشاء الله ” به زبان بیاوریم! از دین تحریف و اسیر شده در دستان صهیونیستم بیش از این انتظار نمی رود اما از من و توی مسلمان انتظار بیشتری می رود که نکند با کم توجهی گام های بعدی جهود صهیونیسم از دیده نشدن کعبه از ارتفاعات مکه بالاتر رفته و خدای ناکرده نفوذ در اعتقادات را در پیش بگیرد.
