«ترامپ رییس جمهور شد!» خوش حال باشیم یا ناراحت ؟! آیا جنگ در راه است ؟ برجام چه می شود ؟

سیدهادی سید عسکری- رجانیوز:   برخلاف فضاسازی های رسانه ای رسانه های جریان اصلی آمریکا و نتایج اکثر پیش بینی های نظرسنجی های آمریکایی در خصوص برتری هیلاری کلینتون در برابر دانولد ترامپ ، آن چیز که  در عمل اتفاق افتاد پیروزی قاطع ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بود . پیروزی که حقیقتا می توان از آن به عنوان یک رخداد تاریخی و بزرگ در تاریخ سیاسی آمریکا یاد کرد . شاید برای اولین بار فردی توانست بر صندلی ریاست جمهوری آمریکا تکیه بزند که از ابتدا مطلوب هیچکدام از دو حزب سیاسی اصلی و اتاق های فکر آمریکا نبود . فردی که به یکباره وارد بازی انتخابات شد و خود را بر جمهوری خواهان تحمیل کرد ، بر خلاف جهت رسانه های جریان اصلی اعم از دموکرات و جمهوری خواه حرکت کرد و نهایتا در میان بهت همگان موفق شود رییس جمهور آمریکا شود … در خصوص تحلیل اتفاق بزرگی که در آمریکا افتاده ، زمینه های شکل گیری این اتفاق و تبعات آن بر آمریکا ، جهان و منطقه حالا حالا ها لازم است تا بحث و پژوهش شود اما در این نوشتار تلاش دارم تا اثرات و تبعات احتمالی پیروزی ترامپ را در مقایسه با سناریوی پیروزی هیلاری کلینتون ، ناظر بر ایران مورد بررسی و تحلیل قرار دهم. نوشتار فوق تلاش می کند تا بر اساس واقعیات موجود به برخی از سوالات مهم این روزهای جامعه ی ایرانی در خصوص تبعات روی کارآمدن ترامپ ( و شکست هیلاری کلینتون) پاسخ دهد.

در مقاله ی فوق تلاش می کنم تا به سوالات زیر پاسخ داده دهم :

تهدیدات و فرصت های ناشی از روی کار آمدن دانولد ترامپ ناظر بر ایران چیست ؟

تهدیدات و فرصت های ناشی از پیروزی هیلاری کلینتون ناظر بر ایران چه بود ؟

استراتژی ترامپ نسبت به ایران چیست ؟ استراتژی هیلاری کلینتون ناظر بر ایران چه بود؟

آیا روی کار آمدن ترامپ در آمریکا ، خطر جنگ آمریکا علیه ایران را افزایش می دهد ؟

سرنوشت برجام چه می شود ؟ آیا ترامپ ، برجام را پاره می کند ؟

در خصوص هیلاری کلینتون و ترامپ فکت ها و واقعیت هایی وجود دارد که به پاسخ به سوالات فوق و فهم تهدیدات و فرصت های انتخاب هریک از این افراد به عنوان رئیس جمهور امریکا کمک می کند.

واقعیت های موجود در خصوص هیلاری کلینتون و تبعات سناریوی روی کارآمدن وی:

هیلاری کلینتون و رابطه با اسراییل و صهیونیست ها

هیلاری کلینتون علاوه بر ارتباطات قوی با رژیم اسراییل و بنیامین نتانیاهو ، همزمان دارای ارتباطات عمیق با دوطیف اصلی لابی صهیونیست های ذی نفوذ و تصمیم ساز آمریکاست. ( لابی آیپک که مشخصا از مخالفان توافق بود و لابی جی استریت که از موافقان توافق بود ). توفیق وی در جلب بیش از ۷۰ درصد آرای یهودیان و صهیونیست های آمریکا در انتخابات ریاست جمهوری اخیر خود مؤید این ارتباط قوی است. این موضوع سبب شده وی بصورت کلی در میان حامیان رژیم صهیونیستی و مجموعه ی تصمیم سازان صهیونیست آمریکایی از جایگاه به مراتب مستحکم تر و معتبر تری نسبت به ترامپ برخوردار باشد.

هیلاری کلینتون ، سرمایه ی اجتماعی حمایت رسانه ها ، نخبگان و سلبرتی ها

به طرز بی سابقه ای در دهه های اخیر، در انتخابات اخیر مجموعه ی هدایت کنندگان افکارعمومی آمریکا اعم از عناصر شاخص اتاق های فکر، چهره ها ، سلبرتی ها و ستاره های آمریکا نظیر خوانندگانی چون لیدی گاگا ، مدونا ، کیت پری فارل ویلیامز و جنیفرلوپز تا لیست بلندی از بازیگران شاخص هالیوودی نظیر لئوناردو دی کاپریو ، رابرت دنیرو و جورج کلونی[۱]  و هم چنین مجموعه ی رسانه های جریان اصلی آمریکا از هر دو جناح دموکرات و جمهوری خواه اعم از شبکه های خبری نظیرcnn   و روزنامه های شاخصی نظیر نیویورک تایمز ، لس آنجلس تایمز، واشنگتن پست ، واشنگتن تایمز و مجلاتی نظیر تایمز، ، اکونومیست ، نیویورکر و ..[۲] فارغ از جهت گیری سیاسی خود ، عملا بصورت مستقیم و غیرمستقیم از هیلاری حمایت می کردند. این موضوع در کنار حمایت بالای نسل جوان و تحصیلکرده ی آمریکا از کلینتون ، حاکی از سرمایه ی اجتماعی بالا و مقبولیت وی نزد این طبقه ی مهم هدایت کنندگان افکارعمومی جامعه ی آمریکا و مجموعه ی رسانه ای تبلیغاتی آمریکا بود. امری که موجب می شد  تا در صورت پیروزی هیلاری ، وی در طول ریاست جمهوری خود همواره کمک و پشتیبانی این قشر را در حمایت از تصمیمات حساس نظیر به راه انداختن جنگ و مداخلات نظامی ، همراه خود داشته باشد.[۳]

هیلاری کلینتون ، نقاط ضعف و قوت شخصیتی

هیلاری بدلیل سابقه ی فعالیت تشکیلاتی و سیاسی خود ( سابقه ی عضویت در مجلس سنا و پست وزارت خارجه ی آمریکا ) دارای تجارب ارزشمند در عرصه ی سیاست بود. این تجربه در کنار ویژگی های شخصیتی وی نظیر جاه طلبی ، خود شیفتگی و توان کنترل احساسات ،  از وی سیاستمداری با تجربه ، باهوش ، خبره و البته به شدت فریبکار ساخته است.[۴] [۵]

کلینتون ، جایگاه ، ارتباطات و مقبولیت بین المللی

هیلاری کلینتون به دلیل سابقه ی خود در وزارت خارجه ی آمریکا و هم چنین ارتباطات خانوادگی با طبقه ی الیت و گلوبالیست های آمریکا و غرب ، در عرصه ی بین الملل و میان بازیگران نهادهای بین المللی و سران کشورهای بزرگ جهان دارای جایگاه مناسب و ارتباطات مستحکم بود و تصویر مناسب و حمایت و مقبولیت بسیار بالایی را در عرصه ی بین الملل پشت سر خود داشت . این موضوع سبب می شد تا وی برای شکل دهی به ائتلاف های منطقه ای و جهانی و ایجاد اجماع جهانی در حمایت از تصمیمات کلان آمریکا نظیر اعمال سیاست های تنبیهی علیه کشورها یا راه اندازی جنگ، راه آسانی را در پیش داشته باشد.

هیلاری کلینتون ، عربستان سعودی و حکام مرتجع عرب

هیلاری کلینتون بصورت خاص دارای ارتباطات قوی با آل سعود و حاکمان قطر و امارات بوده و حمایت های وسیع مالی حکام مرتجع عرب را پشت سر خود داشت. گزینه­ی مطلوب عربستان و کشورهایی نظیر قطر و امارات هیلاری کلینتون بود و این کشورها برای ریاست جمهوری وی از سال ها پیش سرمایه گزاری کلان کرده بودند.[۶]

هیلاری کلینتون و جنگ علیه ایران

علی رغم فضای رسانه ای ایجاد شده در داخل کشور در خصوص این گزاره که هیلاری کلینتون به دنبال گزینه ی نظامی علیه ایران نخواهد بود، فکت های آشکار از استراتژی و اظهارات بسیار خطرناک و جنگ طلبانه شخص کلینتون در خصوص بحران سوریه و بصورت خاص علیه ایران[۷] و تهدید علنی وی مبنی بر حمله ی نظامی و «محو کردن ایران» از نقشه ی جهان درصورت پیروزی در انتخابات[۸] و تحلیل های منطقی مورد تایید کارشناسان این حوزه در خصوص رویکرد و پتانسیل هیلاری در جهت ایجاد اجماع جهانی و ائتلاف های منطقه ای علیه ایران، احتمال اقدام نظامی علیه ایران در سناریوی روی کارآمدن هیلاری کلینتون، احتمال قابل توجهی بود. موضوعی که از قضا ، یکی از سیاست های اعلامی هیلاری کلینتون در قبال ایران در نشست با لابی آیپک بود : تلاش برای مهار ایران از طریق ایجاد و تقویت ائتلاف عربی علیه ایران .  قطعا یکی از دلایل اصلی علاقه ی آل سعود به روی کارآمدن هیلاری را در رویکرد خصمانه و جنگ طلبانه نسبت به ایران می توان یافت.

هیلاری کلینتون و سرنوشت برجام

در خصوص سرنوشت برجام در صورت روی کارآمدن هیلاری باید گفت که از آن جایی که هیلاری کلینتون در واقع خود یکی از عناصر اصلی حلقه ی تصمیم ساز و مجری پروژه ی برجام ها بوده  ⁽[۹] ^و [۱۰] ^و [۱۱] ⁾ و از آن جایی که وی یکی از حامیان و طراحان اصلی ساختارتحریم های فلج کننده ای است که حاصل آن تغییر محاسبات و تغییر رفتار جمهوری اسلامی در حوزه ی هسته ای و پذیرش برجام هسته ای بود. ⁽[۱۲] ^و [۱۳] ⁾

و از آنجایی که در آمریکا ساختار حزبی حاکم بوده و اوباما نیز بصورت رسمی و تمام قد از هیلاری کلینتون اعلام حمایت کرده است، در صورت روی کارآمدن هیلاری کلینتون ، وی ادامه دهنده ی استراتژی های کلان دموکرات ها و اوباما خصوصا در مسئله ی ایران خواهد بود . در نتیجه نباید انتظار داشت با روی کار آمدن هیلاری کلینتون، پروژه ی برجام ها متوقف شود .[۱۴] این در حالی است که هیلاری کلینتون در عین حمایت از اجرای برجام ، خواهان افزایش فشارها و اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران در حوزه ی موشکی ، حقوق بشر و تروریسم و مسایل منطقه ای شده بود . ⁽[۱۵] ^و [۱۶]⁾ در واقع منطق درخواست هیلاری کلینتون برای اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران در حوزه ی موشکی و تروریسم و حقوق بشر را باید در منطق مدل برجام جستجو کرد. در نتیجه پبروزی هیلاری کلینتون عملا به این معنا بود که جمهوری اسلامی ایران شاهد موج جدید تحریم های هوشمندانه و فلج کننده به بهانه ی مسایل حقوق بشری ، موشکی و حمایت از تروریسم بود تا در این بستر زمینه ی تن دادن ایران به برجام های ۲ و ۳ و ۴  عملا  فراهم شود.[۱۷]

هیلاری کلینتون و شیوه ی دشمنی با ایران

سیاست هیلاری کلینتون در قبال ایران ، سیاست بسیار هوشمندانه ، دقیق و خطرناک بود که حاصل سال ها کار مطالعاتی تیم ها و اتاق های فکر فعال در حوزه ی مسایل ایران بود .هیلاری کلینتون را از معماران اصلی پشت پرده ی نارآمی ها و فتنه ی سال ۸۸  و پس از آن (به اذعان خود در جلسه با لابی آیپک)[۱۸] معمار اصلی موج جدید تحریم های فلج کننده علیه ایران بوده است. ⁽[۱۹]^و[۲۰]⁾  وی هم چنین دارای ارتباطات گسترده و عمیق با خاندان ها ، بنیادها ، اطاق های فکر ، موسسات و سازمان های مردم نهاد و عناصر فعال در حوزه ی براندازی نرم می باشد . هم چنین هیلاری کلینتون یکی از پایه گذاران موج جدید اقدامات وزارت خارجه ی آمریکا در حوزه ی دیپلماسی عمومی در جهت بهبود تصویر آمریکا نزد کشورهای متخاصم آمریکا نظیر ایران است . هم چنین رصد شبکه ی عناصر رسانه ای اپوزوسیون جمهوری اسلامی ایران نشان می دهد، اکثریت قاطع اپوزوسیون ایرانی ( به غیر از مجاهین خلق ) حامی روی کار آمدن هیلاری کلینتون هستند. چرا که به وضوح با روی کار آمدن کلینتون بازار حمایت مالی و لجستیکی از این شبکه داغ باقی می ماند. مجموع موارد فوق نشان می دهد سیاست و شیوه ی دشمنی هیلاری کلینتون، ترکیبی از سیاست اعمال فشارهای خردکننده از طریق اعمال تحریم ، تشکیل و تقویت ائتلاف های منطقه ای و اعراب علیه ایران ، تقویت پروژه ی دیپلماسی عمومی ، تقویت فعالان عرصه ی براندازی نرم و اجرای مدل های براندازی شبیه فتنه سال ۸۸ است.

هیلاری کلینتون ، بحران سوریه و سرنوشت منطقه خاورمیانه

بنا به اسناد آشکار ، بحران سوریه و به تبع آن فرایند تقویت ، تجهیز ، تسلیح و کمک به گسترش گروه های تروریستی و سلفی نظیر داعش و النصره و بازی حمایت از معارضان میانه در سوریه و عراق ، یکی از پروژه هایی بود که هیلاری کلینتون نقش اساسی در آن ایفا کرد[۲۱] . پروژه ای که در دوره ی دوم ریاست جمهوری اوباما نیز ادامه یافت. از این رو هیلاری به عنوان حامی راهبرد حمایت از تروریسم سلفی در خاورمیانه ، خصوصا گزینه ی مورد علاقه ی گروهک های تروریستی تحت حمایت آمریکا نظیر النصره ، ارتش آزاد ، جیش الفتح و … در سوریه بود.[۲۲]

هیلاری در خصوص سوریه ،استراتژی بشدت تهاجمی نظیر برقراری منطقه ی پرواز ممنوع در سوریه و افزایش حمایت از گروه های تروریستی به اصطلاح میانه رو اتخاذ کرده بود. امری که در صورت تحقق بنا بر اذعان کارشناسان می توانست وضعیت سوریه را با چالش جدی روبرو کند و به تقابل نظامی آمریکا و روسیه و به قولی جنگ جهانی سوم در این منطقه ی حساس منجر شود.[۲۳] [۲۴]

بصورت خلاصه می توان تهدیدات و فرصت های ناشی از سناریوی (غیرمحقق شده ی) روی کارآمدن هیلاری کلینتون در آمریکا را  ناظر بر جمهوری اسلامی ایران و ایرانیان، این گونه بیان کرد:

ادامه ی مسیر فعلی برجام و ادامه ی عدم پایبندی آمریکا به تعهدات اساسی برجامی خود و ادامه ی پروژه ی اعطای امتیازات نمایشی و تبلیغاتی با کارکرد مدیریت افکارعمومی ایران و تقویت غربگرایان  ( تهدید )

افزایش و گسترش تحریم ها و فشارها در حوزه های موشکی ، تروریسم ، مسایل منطقه ای و حقوق بشر با هدف بسترسازی برای برجام های موشکی ، منطقه ای و حقوق بشری

پیچیده تر شدن بحران سوریه و افزایش ناامنی منطقه خاورمیانه و محیط پیرامونی ایران از بستر افزایش حمایت های آمریکا از گروه های تروریستی داعش ، القاعده و …

تقویت و ادامه ی پروژه ی دیپلماسی عمومی ، نفوذ و استحاله ی جمهوری اسلامی ایران

تقویت اپوزوسیون و شبکه ی براندازان خارج نشین مرتبط با داخل و تقویت اقدامات و هجمه ها در حوزه ی استحاله و شکل دهی به شورش های اجتماعی و براندازی نرم

تقویت غربگرایان داخلی و طرفداران پروژه ی سفیدنمایی تصویر آمریکا نزد افکار عمومی ایران و شبکه ی کاسبان مذاکرات و تحریم ها

افزایش احتمال اقدام نظامی علیه ایران در نتیجه ی افزایش احتمال اجماع سازی و ایجاد ائتلاف منطقه ای و بین المللی و جلب حمایت افکارعمومی داخلی آمریکا جهت اقدام نظامی ( مستقیم یا با واسطه )  ( نسبت به گزینه ی روی کارآمدن ترامپ)

واقعیت های موجود در خصوص ترامپ و تبعات  سناریوی روی کارآمدن وی:

ترامپ و نقاط ضعف و قوت شخصیتی

 ترامپ شخصیتی بیزینس من ( فعال اقتصادی ) و عملگراست است و اصولا طبق منظومه ی فکری وی ، فردی معتقد به معامله و بده بستان است . وی تاکنون سابقه ی هیچ فعالیت سیاسی شاخصی را تاکنون نداشته و در زمینه ی سیاست و سیاست ورزی های مرسوم عرصه ی داخلی و عرصه ی بین الملل بشدت کم تجربه و ضعیف است . این موضوع در کنار ویژگی های شخصیتی وی نظیر کاریزما ، اعتماد به نفس ، جاه طلبی ، برونگرایی و بی پروایی ، از او شخصیتی رک و صادق در بیان نظرات و احساساتش ساخته است .[۲۵] این امر از طرفی ترامپ را به شخصیتی با قابلیت ارتباط بالا و جذب توده ها و عامه ی مردم تبدیل کرده و از طرفی موجب می شود وی نسبت به یک سیاستمدار کهنه کار کمتر توان پنهان ساختن نظرات و افکار واقعی خود را از مردم و سیاستمداران دارا باشد . [۲۶]

ترامپ و آینده ی حزب جمهوری خواه

ترامپ دارای مقبولیت در میان سران حزب جمهوری خواه آمریکا نیست و در محافل حزب جمهوری خواه از وی به عنوان فردی تحمیل شده به این حزب یاد می شود . حضور ترامپ به عنوان نماینده ی این حزب در انتخابات و مخالفت های شدید درون حزبی صورت گرفته با وی[۲۷] ، از هم اکنون حزب جمهوری خواه را با چند دستگی و تفرقه ی بی سابقه ای مواجه کرده است .[۲۸] عدم سابقه ی تشکیلاتی و سیاسی ترامپ و درگیری های شدید وی با بزرگان این حزب در طول رقابت های انتخاباتی و هم چنین عدم حمایت قاطع این حزب از وی در برابر هیلاری کلینتون موجب می شود ترامپ در آینده نتواند حتی به عنوان یک رییس جمهور نقش محوری و رهبری در این حزب ایفا کند.[۲۹]

ترامپ ، واگرایی و انشقاق در جامعه ی آمریکا

 ترامپ با تعریف پایگاه رای خود در میان سفیدپوستان و عملکرد و گفتار تهدید کننده و نفرت برانگیز علیه سیاهان ، اسپانیولی تباران ، مهاجران ، و مسلمانان آمریکا عملا موج جدیدی از نژاد پرستی و واگرایی را در میان جامعه ی رنگارنگ و مهاجرپذیر آمریکا بوجود آورده است . این موضوع موجب ایجاد چنددستگی و افزایش نفرت و شکاف بی سابقه درون جامعه آمریکا شده است. این عوامل سبب شده تا تحلیل گران آمریکایی روی کار آمدن ترامپ در آمریکا را عامل ایجاد و تشدید بی سابقه ی  انشقاق و چنددستگی درون جامعه ی آمریکا و کاهش انسجام اجتماعی در این کشور بدانند و نسبت به تبعات فاجعه بار این اتفاق هشدار دهند .[۳۰] این موضوع از هم اکنون آمریکا را در معرض افزایش بحران های اجتماعی ، اعتراضات مردمی ، نافرمانی های مدنی ، شورش ها و درگیری های مردم با مردم و مردم با حاکمیت قرار داده است.

ترامپ ، سرمایه ی اجتماعی و ضعف عقبه ی نخبگانی و رسانه ای

ترامپ به دلیل ضعف عقبه ی سیاسی تشکیلاتی و رسانه ای و هم چنین عدم حمایت اکثریت جوانان آمریکایی ،  نخبگان ، رسانه ها ، ستارگان و سلبرتی های آمریکا از وی ، جایگاه ضعیف و شکننده ای نزد افکارعمومی آمریکاییان برخوردار است. درست است که وی توانسته به مدد آرای الکترال رییس جمهور آمریکا شوند اما در واقع میزان مخالفان و متنفران از وی در میان گروه های اجتماعی و آحاد مردم ، میزان قابل توجهی است و این موضوع عملا سبب می شود تا وی نسبت به کلینتون توان کم تری در ایجاد اجماع ، تصمیم سازی و اقناع افکارعمومی آمریکاییان را در مسایل و تصمیمات کلان کشوری و بین المللی داشته باشد.

ترامپ  ، شکاف درون حاکمیتی و انزوای و بین المللی

در میان قاطبه ی تحلیلگران حوزه ی مسایل آمریکا ، روی کار آمدن ترامپ در آمریکا موجب ایجاد انشقاق در میان تصمیم گیران و هیات حاکمه ی آمریکا و هم چنین انزوای بین المللی آمریکا خواهد شد . هم چنین تصویر ارائه شده از ترامپ در سطح افکارعمومی ودولت های جهانی ، تصویر نامناسب و نگران کننده ای است. ترامپ با رفتار و مواضعش موجب شده تا مجموعه ی کشورهای جهان خصوصا متحدان آمریکا در اروپا ، از روی کارآمدن وی به عنوان رییس جمهور آمریکا احساس نگرانی کنند .[۳۱] در کنار این موارد افکار ملی گرایانه ترامپ موجب شده تا وی به دنبال بیرون کشیدن پای آمریکا از ائتلاف های منطقه ای و جهانی باشد و بطور مثال از خروج انگلستان از اتحادیه ی اروپا و ادامه ی روند جدایی ها در این اتحادیه دفاع کند و یا سازمان تجارت جهانی را به خروج آمریکا از این سازمان تهدید کند . موارد فوق سبب شده تا تحلیلگران آمریکایی این گونه تحلیل کنند که با روی کار آمدن ترامپ ، آمریکا در جهان و درمیان متحدان خود منزوی شده و با کاهش اعتبار مواجه خواهد شد. این امر قطعا موجب خواهد شد تا آمریکای ترامپ  راه دشواری در مسئله ی ایجاد اجماع بین المللی جهت حمله ی نظامی و یا حتی ایجاد اجماع جهانی جهت اقدامات تحریمی علیه ایران و همراه سازی افکارعمومی داخلی خود در این خصوص در پیش داشته باشد. ⁽[۳۲] ^و [۳۳] ^و [۳۴] ⁾ [۳۵]

ترامپ و سیاست خارجی

افکار ملی گرایانه ی ترامپ بر تمرکز آمریکا به داخل مرزهای این کشور و انجام اصلاحات در درونی آمریکا و دوری از منقاشات بین المللی هزینه زا برای آمریکاست.[۳۶] وی معتقد است آمریکا تاکنون در عرصه ی بین الملل ، مداخلات بیهوده انجام داده و بیش از حد خود را متعهد سایرکشورهای جهان کرده است و این موضوع سبب افزایش هزینه های زاید برای آمریکا شده است.وی به شخصیت پوتین علاقه مند است و وی را می ستاید ، به دنبال کاهش تنش ها با روسیه بوده و در مقابل معتقد است متحدان منطقه ای و بین المللی آمریکا نظیر عربستان در حال سوءاستفاده از آمریکا هستند و باید هزینه ی حمایت های آمریکا را به این کشور بپردازند. ترامپ بصورت کلی معتقد است ائتلاف ها و پیمان ها و سازمان های جهانی نظیر ناتو و سازمان تجارت جهانی به ضرر منافع آمریکا هستند و آمریکا باید از آن ها خارج شود.[۳۷] این امر در صورت تحقق قطعا موجب تزلزل و تضعیف سازمان های جهانی و نظم آمریکایی ظالمانه مستقر شده در نظام بین الملل خواهد شد. [۳۸]

ترامپ و رابطه با اسراییل و صهیونیست ها

درست است که ترامپ در ایام انتخابات برای نزدیک شدن به رژیم صهیونیستی و شخص نتانیاهو تلاش هایی انجام داد و با حمایت از معرفی بیت المقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونستی تلاش کرد حمایت رژیم صهیونیستی و جامعه ی یهودیان آمریکا را بدست آورد ، اما واقعیت این است که مسئله ی فلسطین و اسراییل و مسایل خاورمیانه اساسا اولویتی در سیاست خارجی ترامپ بیزینس من ندارد و سیاست مبهم وی در قبال رژیم صهیونیستی نداشته و بعضا مواضع نامطلوب اسراییل نظیر لزوم ابقای بشاراسد و عدم مداخله در خاورمیانه موجب شده است که اسراییل و صهیونیست ها نسبت به وی دید مثبتی نداشته باشند.[۳۹]  هم چنین وی هم اکنون در درون جامعه ی آمریکا حمایت قاطبه ی جامعه ی یهودیان و صهیونیست ها  و لابی هایشان در آمریکا را پشت سر خود ندارد. این موضوع خود را در رای ۷۱ درصدی یهودیان آمریکا به کلینتون در برابر ترامپ رخ نمایی کرد.[۴۰]

شواهد فوق به این معنا خواهد بود که ترامپ نسبت به هیلاری کلینتون ، راه دشوارتری را برای جلب حمایت های این شبکه ی تاثیر گذار و قدرت مند در آمریکا پیش روی خود دارد.

ترامپ ، عربستان سعودی ، گروه های سلفی حامی تروریسم و بحران سوریه

هرچند ترامپ تاکنون آشکارا عربستان سعودی را به دلیل سیاست ها و رفتارش مورد انتقاد قرار نداده است اما رویکرد بشدت انتقادی و تهاجمی وی و تیمش نسبت به مسلمانان خصوصا سلفی های جهادی و اخوان المسلمین و هم چنین سیاست وی مبنی بر لزوم پرداخت هزینه های حمایت آمریکا از سوی متحدان منطقه ای نظیر عربستان ، عدم مداخله ی مستقیم در سوریه ، باز گذاشتن دست ایران و روسیه برای مقابله با داعش و ابقای بشار اسد در سوریه ، موجب شده تا عربستان سعودی و مجموعه ی گروه های سلفی فعال در بحران سوریه ، از روی کارآمدن ترامپ ناخورسند باشند.[۴۱] درگیری توییتری شاهزاده ی قدرت مند سعودی ولید بن طلال و ترامپ نمونه ای از این ناخورسندی بود.[۴۲]

ترامپ و شیوه ی دشمنی با ایران

بصورت کلی ارتباط جمهوری خواهان آمریکا با اپوزوسیون جمهوری اسلامی ایران ، عمدتا محدود به سلطنت طلبان ، گروهک منفور مجاهدین خلق ، تجزیه طلبان و معارضین حوزه ی نیمه سخت است . با توجه به اطرافیان و حضور عناصری نظیر رودی جولیانی و نیوت گینگریچ (یکی از گزینه های اصلی پست وزارت خارجه ی ترامپ که در نشست اخیر سازمان مجاهدین خلق در پاریس حضور داشت ) در تیم ترامپ این موضوع در خصوص ترامپ نیز صادق است. رویکرد این جناح از آمریکا نیز افزایش فشار بر جمهوری اسلامی ایران و تقویت این دسته از اپوزوسیون و تجزیه طلبان ایران است . لذا با روی کار آمدن ترامپ عملا شبکه ی اپوزوسیون نوین قوت گرفته در دوران اوباما ( شبکه ی براندازان نرم و حامیان تغییر رژیم در فرایند تغییر از بستر تعامل ) عملا به حاشیه خواهند رفت و گروهک هایی نظیر مجاهدین خلق مجددا تقویت خواهند شد . این موضوع سبب خواهد شد پروژه ی نفوذ فرهنگی ، اجتماعی اقتصادی پسابرجامی آمریکا ، عملا تضعیف شود و ما در میان مدت احتمالا شاهد موج جدیدی از تحرکات واقدامات نیمه سخت گروهک های تجزیه طلب و گروهک منفور مجاهدین خلق(منافقین) باشیم.

ترامپ و برجام

در خصوص رفتار ترامپ در خصوص ایران و خصوصا برجام باید این موضوع را در نظر داشت که بدلیل هویت بیزینس منی او ، مذاکره ، معامله و بده بستان سیاسی اساسا جزوی از شخصیت لاینفک ترامپ است.  وی مخالف مذاکره و معامله با ایران نبوده و نیست و هیچگاه نیز از لفظ پاره کردن برجام استفاده نکرده است . انتقادات وی از برجام از  این منظر است که وی برجام را قرارداد ضعیفی برای آمریکا می داند و دستاوردهای ایران را فراوان و درمقابل دستاوردهای آمریکا در آن را ناچیزی می شمارد و معتقد است آمریکا می توانسته بهتر مذاکره و از ایران امتیازات بیشتری بدست آورد. همانطور که ترامپ اعلام کرده و بنا به تحلیل اکثر کارشناسان ، به احتمال زیاد ترامپ برجام را رسما لغو نخواهد کرد ولی گزینه­ی سنگ اندازی در مسیر اجرای تعهدات و سخت گرفتن بر ایران در دستور کار وی و دولتش خواهد بود. سیاست کلی ترامپ در خصوص برجام تفاوت عمده ای با سیاست هیلاری کلینتون ندارد اما با این تفاوت که دموکرات ها برای تقویت جایگاه غربگرایان و به اصطلاح میانه روهای ایران حاضر به اعطای امتیازات نمایشی در مسیر اجرای برجام بودند اما ترامپ و جمهوری خواهان اساساً اعتقادی به لزوم تقویت غربگرایان و به اصطلاح خودشان میانه روها در حاکمیت ایران ندارند و در عصر آمریکای ترامپ ، دیگر خبری از بازی های رسانه ای و امتیازات نمایشی برای زنده نگه داشتن برجام در ایران نخواهد بود . [۴۳]

از سوی دیگر (هر چند با احتمال اندک) اگر وی به سمت لغو برجام حرکت کند، با این کار عملا اعتبار سیاست خارجی آمریکا را در افکارعمومی جهان و بازیگران بین المللی تحت مخدوش کرده و حاصلی جز انزوای بیشتر آمریکا در عرصه ی بین المللی و در میان متحدان اروپایی خود نخواهد داشت و عملا موجب سلب مشروعیت تحریم ها و سست شدن واقعی ساختار تحریم ها خواهد شد که این موضوع قطعا به سود ایران خواهد بود .[۴۴]

بصورت خلاصه می توان نتیجه فرصت ها و تهدیدات روی کارآمدن ترامپ در آمریکا را  ناظر بر جمهوری اسلامی ایران و ایرانیان، این گونه بیان کرد:

ادامه ی برجام به همراه افزایش سخت گیری ها و سنگ اندازی ها در مسیر اجرای تعهدات آمریکا (تهدید)

ادامه ی پروژه ی افزایش تحریم ها در حوزه ی موشکی و تروریسم و حقوق بشر (تهدید)

ایجاد انشقاق و دودستگی در میان مردم و سیاستمداران آمریکایی و کاهش انسجام اجتماعی و افزایش شکاف ها و اعتراضات اجتماعی در جامعه ی آمریکا که عملا منجر خواهد شد بخشی از توان دولت آمریکا ناگزیر صرف مدیریت فضای داخل آمریکا شود. (فرصت)

مخدوش شدن بیش از پیش تصویر و ضربه به قدرت نرم آمریکا در عرصه ی بین اللمل و در میان ملت ها و انزوای آمریکا در عرصه ی بین الملل و کاهش اعتبار و توان این کشور جهت ایجاد ائتلاف های جهانی و منطقه ای علیه ایران (فرصت)

سیاست ترامپ مبنی بر تمرکز بیشتر بر مسایل داخلی کشور آمریکا و خروج از برخی پرونده ها و چالش های منطقه ای و بین المللی و احتمال خروج از ائتلاف ها و سازمان های بین المللی. (فرصت)

کاهش نقش آفرینی و مداخله ی آمریکا در بحران سوریه و عراق ؛ کاهش احتمال تنش نظامی با روسیه ( فرصت )

کاهش احتمال گزینه ی نظامی علیه ایران بدلی کاهش اعتبار بین المللی و توان آمریکای ترامپ در جهت ایجاد ائتلاف های بین المللی و منطقه ای و جلب حمایت افکارعمومی داخل و بین الملل. (فرصت)

تغییر شیوه ی براندازی جمهوری اسلامی ایران از اقدامات و شیوه های نرم ( دیپلماسی عمومی ، نفوذ اقصادی ، فرهنگی، استحاله ، تغییر ارزش ها و ناآرامی های اجتماعی سیاسی ) به سمت شیوه ها و اقدامات نیمه سخت و بکارگیری گروهک منفور مجاهدین خلق  (فرصت)

مخدوش شدن تصویر غیرواقعی و بزک شده ی آمریکا در سال های حاکمیت اوباما و افزایش انسجام اجتماعی در میان ایرانیان در برابر آمریکا با روبرو شدن با چهره ی عیان و واقعیت پشت صحنه ی جامعه و حکومت آمریکا  (فرصت)

افزایش سیاست های سخت گیرانه ی آمریکا ناظر بر مهاجران و مسلمان و افزایش تحرکات اسلام هراسانه در آمریکا که می تواند بر زندگی روزمره ی ایرانیان مقیم آمریکا تاثیرات منفی داشته باشد. (تهدید)

با توجه به موارد و فکت هایی که در بالا ذکر شد ، هر چند روی کارآمدن ترامپ در آمریکا به مثابه ی ضربه ی بزرگ و خسارت باری بر جایگاه و تصویر آمریکا در عرصه ی بین الملل و اتفاقی ناخوشایند برای نظام آمریکاست و این موضوع به خودی خود موجب کاهش توان ضربه زدن آمریکا به منافع ایران و ایرانیان خواهد شد  اما بصورت کلی می توان این اطمینان را به هم وطنان ایرانی داد که با روی کارآمدن ترامپ در آمریکا ، در کوتاه مدت و میان مدت ، تفاوت چشم گیر و محسوسی را در نحوه ی رفتار آمریکا با ایران و زندگی روزمره ی خود( نسبت به روی کار آمدن هیلاری کلینتون) مشاهده نخواهند کرد.

برجام سرجای خودش باقی می ماند فقط با این تفاوت که  از به اصطلاح گلابی ها ، امتیازات و ژست های نمایشی و احترام آمیز طرف آمریکایی نسبت به ایران خبری نخواهد بود ، کماکان شرکت ها و بانک های خارجی از فعالیت اقتصادی با ایران خواهند ترسید  و از سوی آمریکا ترسانده خواهند شد ، تحریم ها کماکان سرجای خود هستند و کما فی السابق به بهانه های جدید وضع خواهند شد و البته مهم تر این که با وجود افزایش احتمال تنش های محدود میان ایران و آمریکا ، احتمال جنگ و گزینه ی نظامی آمریکا علیه ایران (هر چند در دوران اوباما هم بسیار ضعیف بود ) افزایش که نیافته بلکه نسبت به گذشته کمتر خواهد شد.